GESCHIEDENIS

Het is in het gezegende jaar 1928 dat een aantal fervente liefhebbers van de Nederlandsche taal en gedreven amateurs der podiumkunsten hun schouders zetten onder wat toen heette ‘toneelstudiekring Ars’.

Ondertussen zijn er zo’n tweehonderdvijftig toneelstukken van buiten geleerd, zijn er een stuk of 700 voorstellingen gespeeld en bestaat die toneelbende nog altijd. En ze spelen nog altijd met evenveel vuur als vroeger, onder de naam Arsnoevoo. Alleen maar om aan te duiden dat de moderne tijden en de nieuwe ontwikkelingen op toneelgebied niet aan de groep zijn voorbijgegaan.

Klinkende Wilrijkse namen
In 1928, op initiatief van de toenmalige onderpastoor Huybrechts van de parochie Ars, het huidige Sint-Jan Vianney, stichtten een aantal studenten Toneelstudiekring Ars. Emiel Anthoni en Frans De Ranter - later schepen van Wilrijk – brachten van dan af samen met tal van andere jongeren ‘stichtelijk herentoneel’. De bedoeling was om met de opbrengst van de voorstellingen een aantal sociale initiatieven te steunen en tegelijkertijd een culturele schakel in het verenigingsleven te introduceren. In de jaren die daarop volgden traden nog vele jongeren toe. Daarbij waren er namen die ook mee de geschiedenis van Wilrijk illustreren: Robert Vermeire, de gebroeders Marcel en Flor Wellens, Hubert Mariën, Aimé Anthoni, Frans Staes. Ook tijdens de oorlog was de toneelgroep actief: ten voordele van de organisatie Winterhulp trachtte een speciaal opgericht cabaretgroepje de nodige gelden te verzamelen om de ergste noden te lenigen. Ook daartussen weer bekende Wilrijkse namen: Leon Smolders, Achiel Luyten, Juul Anthoni, de broers Stan , Georges en Frans Fransen. Hun muzikale en toneelmatige kwaliteiten verlichtten de oorlogssituatie en steunden het goede doel met o.m. de voorstelling van Pierke de Sukkelaar. Na de oorlog werd o.l.v. onderpastoor Buffels zelfs één van de eerste Vlaamse films gedraaid. “De Verloren Zoon” was bijbels geïnspireerd, maar hedendaags verfilmd. Spijtig genoeg zijn de filmrollen bijna allemaal onherroepelijk beschadigd, maar niet nadat bijna in elke Vlaamse parochiezaal de film werd vertoond.

 (rechtstaand links Van Herbruggen en daarnaast onderpastoor Buffels)

Voor het toneelwerk werd er uitgekeken naar een volwaardig regisseur en die werd ook gevonden in de persoon van de heer Van Herbruggen. Hij bracht samen met de grote Ars-bezieler, en tot laat in de jaren ’80 actieve drijvende kracht, Robert Vermeire, toneelgroep Ars tot bloei. Regelmatig speelde Ars op verplaatsing: Sint-Anthonius Brecht , de rijkswachtkazerne in Wilrijk, zaal Trianon en zelfs tot in Brussel waar de Arsleden graag geziene figuranten werden in tal van BRT-producties. Ook gasten werden ontvangen in de bovenzaal van de oude kerk aan de Boomsesteenweg: Armand Preud’homme, Miel Cools en tal van anderen brachten hun kunsten voor een dankbaar en talrijk publiek, waardoor de parochie dikwijls kon rekenen op de nodige gelden om de infrastructuur uit te breiden en te verfraaien.

Op naar nieuwe tijden
Midden de jaren ’60 werd er overgeschakeld naar ‘gemengd toneel’. Ook de vrouwen speelden dan hun rol. Door de bouw van een nieuwe kerk kon de toneelgroep ook vanaf 1981 beschikken over een nieuwe zaal op de benedenverdieping van de oude kerk. Ook daar werden er drie maal per jaar nieuwe producties voor het voetlicht gebracht. Telkens waren er zo’n 200 toeschouwers per voorstelling van het stuk dat drie of vier maal werd opgevoerd. Robert Vermeire regisseerde, schreef, werkte, zocht nieuwe mensen en stuwde toneelgroep Ars voort. Midden jaren ’90 werd de toneelgroep door het nationale COV uitverkoren om op hun jaarlijks congres in de UIA ‘De Leraarskamer’ op te voeren. Later volgden tal van succesvolle opvoeringen. In 1998 vierde de toneelgroep haar 70-jarig bestaan met een aantal gesmaakte initiatieven voor hun dertig leden, de circa honderd ereleden en de gemiddeld 800 toeschouwers per productie . Successen werden gescoord met Agnes en God, De Bende Van Jan de Lichte, Het proces Xhenceval, De Greep der koningen, Schippersstraat en tal van andere voorstellingen. Ars moest zelfs, omwille van het grote succes, soms producties hernemen. Niet minder dan 8 stampvolle uitverkochte zalen waren er voor de opvoeringen van ‘Ambras aan ’t Scheld’, een stuk van Wilrijkenaar Leo Rozenstraten. En met die productie trok de toneelgroep op vraag van een groot havenbedrijf zelfs naar een hangar aan de dokken. Daar genoten een 500-tal toeschouwers van het wel en wee van Mie den Teen, Tist Reutenkenteut en Zwarte Net.

2003: Ars wordt 75 jaar!
In maart 2003 veranderde de naam Ars in Arsnoevoo.  Zeven vaste bestuursleden en spelers zetten toen hun schouders onder dit nieuwe project. Marc, Mia, Greet, Luk, Jan, Marilena en Guy zullen de fakkel gedurende tien jaar overnemen. In het jubileumjaar 2003 brachten we drie stukken: Schafttijd met Jan Luyten en Marc Fransen als clowns. Daarna was het de beurt aan de vrouwen van Arsnoevoo: zij speelden in een regie van Guy Verstappen Turks Bad. De dames werden dan letterlijk en figuurlijk in hun blootje gezet. Af en toe aangrijpend theater, maar altijd gevolgd door een gulle lach. De afsluiter van dit jubileumjaar was Een vreemde luis in huis in regie van Marc Fransen.
Het jaar daarna werd besloten om van drie naar twee stukken per jaar te gaan.
Marc Fransen en Guy Verstappen werden de vaste huisregisseurs. Marc bracht stukken zoals Hoerenleed, de Gierigaard, Boeing, Boeing en Waar de ster bleef stille staan. Guy koos voor Godjummenas, ’t is wer ambras, Kwatch, de Schommel en Buitenwippers.
Arsnoevoo werd omgevormd tot een vzw. Dankzij subsidies van district Wilrijk konden we het podium, de doeken en onze kleedruimte helemaal vernieuwen. Ook onze lichtinstallatie werd serieus gemoderniseerd.

2012: overgangsjaar nieuwe bestuur
Na bijna tien jaar werd de fakkel doorgegeven aan een nieuwe bestuursploeg. Cis, Elke, Chris, Sven, Els  en Dennis werden bijgestaan door Mia en Guy van het ‘oude’ bestuur. Werkgroepjes werden opgericht om leden meer te betrekken bij de groepswerking. Werkweekends werden georganiseerd, de Aperonoevoo op zondag werd een vaste maandelijkse bijeenkomst en de Nacht van Ars(noevoo) werd gerestyled met sketches en optredens. Ambras aan ’t Scheld werd hernomen, Staf Damen regisseerde Het Spaarvarken, Sven De Smet deed een eerste regie: Blankenberge.

In 2014 stapten we mee in het Wilrijks theaterproject van Gerd Le Duc en Wim Wolfs ter gelegenheid van 1250 jaar Wilrijk.  Geitenkopbelangen werd in juni 2015 opgevoerd in CC De Kern. Vanuit deze productie groeiden nieuwe samenwerkingsverbanden tussen de drie Wilrijkse toneelgroepen Dion, Bananen en Arsnoevoo. In 2014 brachten we een eerste productie voor kinderen ter gelegenheid van de parochiefeesten van Sint Jan Vianney: Het geheim van het zingende bos.  Met stukken als de Spruitjesprinses en De jacht naar de schat maken we hier een jaarlijkse traditie van.

In 2016 zag de technische werkgroep D.I.R.T. het levenslicht. Een handvol vrijwilligers steken elke week een avondje de handen uit de mouwen om te knutselen aan decor, belichting en rekwisieten.

Na jubileumjaar 2018 waarin Arsnoevoo 90 kaartjes kon uitblazen zijn we klaar voor het laatste decennium voor de 100-jaarviering! Want in 2028 maken we hier zeker een afspraak voor! En ondertussen timmeren jaar in jaar uit een twintigtal vrijwilligers aan onze Ars(noevoo)geschiedenis!